ب‌ام‌و ۵۰۱ نخستین خودروی سواری بود که شرکت ب‌ام‌و پس از جنگ جهانی دوم به تولید انبوه رساند. این سدان لوکس در سال ۱۹۵۲ رونمایی شد و به‌واسطهٔ بدنهٔ بزرگ، طراحی خمیده و جلوپنجره‌ی کلیوی شکلِ بارز، به «فرشتهٔ باروک» شهرت یافت. مهندسان برای ساخت شاسی مستقل و مقاومِ آن از دانش هوافضایی استفاده کردند تا اتاقی ایمن و ساکت فراهم شود؛ همین موضوع وزن خودرو را بالا برد اما کیفیت سواری و پایداری را در سطحی کم‌نظیر برای دههٔ ۱۹۵۰ قرار داد.

قلب تپندهٔ نسخه‌های اولیه یک موتور ۶ سیلندر خطی ۲ لیتری بود که نزدیک به ۶۵ اسب‌بخار قدرت تولید می‌کرد. اگرچه این توان خروجی برای جثهٔ ۵۰۱ چندان چشمگیر نبود، اما نرمی عملکرد و دوام بالای پیشرانه تحسین‌برانگیز بود. در سال‌های بعد، ب‌ام‌و نسخه‌های قدرتمندتری با موتور ۲.۶ و ۳.۲ لیتری V8 معرفی کرد که مدل‌های ۵۰۲ و ۵۰۳ بر پایهٔ آن ساخته شدند؛ این پیشرانهٔ V8 آلیاژی از نخستین نمونه‌های آلومینیومی در جهان بود و اعتبار مهندسی ب‌ام‌و را بیش‌ازپیش بالا برد.

ب‌ام‌و ۵۰۱ نه‌تنها نقطهٔ بازگشت برند به بازار خودروهای لوکس بود، بلکه پایه‌گذار زبان طراحی و فناوری‌های ایمنی ب‌ام‌و در دهه‌های بعدی شد. سیستم ترمز هیدرولیکی روی هر چهار چرخ، کمربند ایمنی اختیاری و کابین جادار با چیدمان ارگونومیک نشان می‌دادند که مهندسان به رفاه سرنشینان و ایمنی توجه ویژه دارند. تولید این مدل تا سال ۱۹۵۸ ادامه یافت و گرچه به سبب قیمت بالا تیراژ محدودی داشت، اما نقشی کلیدی در بازسازی وجهه و بنیان مالی ب‌ام‌و پس از جنگ ایفا کرد.